Ayrılık Sözleri

Neleri alıp götürmedi ki benden ayrılık.
Kilometrelerce umut, tonlarca sevgi, taradığım saçları, sıktığım elleri..

'Gidersen ölürüm' dediğin zaman, kalbi kırıldı ölümün.
Bir cümlede sadece yüklem olarak kaldığı için..

Küçükken annem "ateşi var hâlâ" diye başucumda fısıldardı.
Şimdilerde annem yine başucumda "acısı var hâlâ" diyor eli sol yanımda..

Çok sevdiğiniz insan bir gün sizi terk edecek.
Buna herkes ayrılık diyecek, siz ölüm..

Yokladım yüreğimin ceplerini
ve sana söyleyecek tek sözüm kalmış vazgeçtim..

Seni sevmek terk edemediğim sünnetimdi,
gel gör ki ayrılığı farz kıldı kader..

Paslı bir yalnızlıktı avuçlarımda, ardımda bir yürek yükü rüzgar.
Ne zaman sevmeye koyulsam, doğrulup çoğaldı ayrılıklar..

Ben şimdi sensizliğin provalarındayım.
Bittiğinde sen bile ayakta alkışlayacaksın..

Oysa ölüm kadar sevmiştim seni.
Onun kadar gerçek, ve onun kadar dost bilmiştim seni..

'Senin için ölürüm' dedi.
'Benim için zaten öldün' dedim.
Cesedini alıp gitti..

Eğer ölürsem severken seni.
Mezara gerek yok, gamzelerine gömsünler beni..

Sen gittin gideli yatak yorgan dağınık,
ellerimde hırsıma yenik düştüğüm cam izleri..

Bir rüyaydın, gözlerim açıkken gördüğüm.
Bir acıydın tüm mutluluklara arkasından öldüğüm..

Gülüşlerim vardı benim. Ben kimim, ben nerdeyim?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim..

Düştüğünde ''acımadı ki'' diyen çocuklar gibi,
gizlemek istiyorum acılarımı, u/mutsuzluklarımı..

Ölmek için dokuz canım olsaydı,
sekizini gülüşüne, birinide gidişine verirdim..

Dalma, düşünme, ağlama, hayat bu! Mahfeder insanı mesutken.
Bak ben ağlıyormuyum? Her şeyimi kaybederken..

Elimi birden tutmaz oldu,
nasıl diye çırpınırken beni bir anda sevmez oldu.
Bir an bile ayrılmazken, şimdi görmek hayal oldu..

Ciğerimde bir kış soğuğu, gittiğin günün ertesiyim..

Nüfusu sen kadar eksik,
ben kadar fazla olan bir şehrin yalnızlığındayım..

Usulca sancısını çekiyorum ayrılığın.
Aynı zamanda özlüyorum,
özlerken unutmaya çalışıyorum, unutamıyorum..

Seni yanımdan alan aklımdan da alabilir mi?
Ya da şu acıyan sol yanımdan?

Çok masal anlatıldı, hepsinin sonunda ayrılık notunu okudu zanlı.
Benim hayatımı bir kişi yıktı, kalemimi kırdı, sözlükte sevgiliydi anlamı..

Eğer bir gün gideceksen, şimdi gelme!
Yokluğunu kaldıracak yüreği ben, yalnızlığıma hapsettim..

Diğerlerine benzemiyor yokluğun.
Niye benzesin ki, hepsinden çok sevilmedin mi?

Uyandım birden seninle, gece üçü bulmamış.
Bir bulut durdu gözümde, hasret bize uymamış..

Ayrılık küçük sevgileri öldürür, ama büyük sevgileri güçlendirir.
Tıpkı rüzgarın mumu söndürüp, yangını körüklediği gibi..

Aslında ikimizde yüzsüzdük.
Sen hayatından kovardın beni gitmezdim.
Ben aklımdan kovardım seni gitmezdin..

Kokunu helal et dedi, giderken.
Kalsaydı, ömrümü helal edecektim..

Aşkımız su üzerine yazılan bir masaldı,
göz kırpımı kısalığında kelebeğin ömrü uzunluğundaydı.
Kalbimizde bir ömür boyu çekeceğimiz yaralar bıraktı..

Beş para eder mi varlığın, yokluğun beni acıtsın.
Alem affetsin seni, ben affetmem!
Nerde unuttuysan beni orda kal..

Sen yumuşak yatağında uyurken,
ben kaldırımlarda senin nöbetini tutuyorum..

Koca bir boşluk bizimkisi, ayrılığın cesetleriyle dolan boş bir boşluk..

Gittin, bana bu rezil İstanbul kaldı..

Son nefesine takılı kaldı da yüreğim,
hıçkırıklara boğuldu sözlerim, duyardın gitmeseydin..

Hangi zamana saklanıyordu dengesini çoktan yitirmiş yalnızlıklarım..

Hayallerime kefil olsaydın, mutluluğumuza haciz gelmezdi..

Herkesin bir gideni vardır, içinden hiç uğurlayamadığı..

Uzaklık korkum var benim!
Uzaklara gitme..

Ey ayrılığı andıran yakınlık,
ey susuş, ince ve derin hasret.
Bana benziyorsun..

Küçücük gözbebeğimden hayatıma girdin de,
kocaman kalbimin neresine sığamadın da gittin?

Bak gidiyorum ağır ağır!
Yokluğum koyarsa arkamdan bağır..

Şu üç günlük dünyada, yokluğunun dördüncü günü..

Ben seni kalbimin en güzel yerinde ağırlarken,
sen beni yalnızlıkla terbiye ettin..

Arkana bakmadan gidişini bile özledim..

Sanırım unutuyorum seni sevgilim.
Yıkılası bir gurur yüzünden geçtim senden,
benden, bizden, herkesten. Dinler dinler ağlar yüreğim..

İçimde kalan tüm "sen"leri bir bir yolcu ettim bile..

Tam da geleceği düşünüyorduk.
Onun gideceği tuttu..

Eski mesajlara denk geldim.
Seni ömrümün sonuna kadar seveceğim yazmış!
Öldü galiba? Ömrüne tükürdüğüm..

Bir gün ayrıldık ve sevilmekten eskimiş bir renk gibi hissettim kendimi..

Ayrılık diye bir şey yok! Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var..

Senden ayrılınca anımsadım,
dünyanın bu kadar kalabalık olduğunu..

Ayrılığın neresinden tutarsan tut,
canının yanacağı tek yer kalbindir..

Bilmezdim bu derdin seni yolundan, beni solumdan edeceğini..

Sensizlik çöktü yine yureğime.
Ne sol'um dayanıyor buna, ne de soluğum..

Yine de çok seviyorum seni.
Sabah aydınlığıma koca bir "iyi akşamlar" bırakıp gitmene rağmen..

Ne bileyim gideceğini be!
Bir başka bakıyordu gözlerin..

Dört kitabada baktım.
Ayrılık hiç birinde kutsal değil.
Günaha girme gel..

Oralar nasıl bilmiyorum ama,
buralar özlem fırtınası ile sıfırın altında sen.
Sana üşüyorum be..

Adını yaz bir boşluk bırak.
Adımı yaz, vicdanına gönder.
En güzel ayrılık şarkıları aklına gelsin..

Gittin! Bana sadece birkaç yıl değil,
tütüne katık edeceğim bir de türkü borçlusun..

Günden güne eriyorsun içimde.
Aslında sen yaktığın ateşi söndürüyorsun ha gayret..

Ey sevgili, gelsen diyorum gelsen!
Yokluğunda sözler şiirler yazılmıyor ki.
Hasretin ılık esen bir rüzgar olsa da,
varlığın esip kavuran bir fırtına misali..

Gidişime mum üfle, nice bensiz senelere..

Ey benim Mekke gibi yandığım yar.
Yüreğim şimdi Hıra gibi bekleyişlerde.
Umudum secdelerle süslenmiş aminlerde..

En zor ayrılıktır, hâlâ nefes alan birinden ayrılmak.

Ölüm değilse sebep, anlamsızdır ayrılık..

Eksik elvedalarla ayrılanlar,
yarım merhabalarla geri dönüyordu hep..

Git adımların ayrılığın geçit töreni olsun.
Kalırsan mutsuzluğumsun, gidersen mağlubum..

Ayrılık öncesi beraber geçireceğiz bu cinneti;
aklını sakla bende kalmadı..

Gitmek ve kalmak arasındaki çizgi, sırattan ince şimdi.
Buradaysam sabrımdan, gittiğine seyirci kalmak için..

Bakışında ne umut var ne öfke.
Tarif etsene gideni ardından sevmeyi..

Doğduğu yer değildir memleketi insanın.

Olmak istediği yerdir, neredesin sen?

Ben nereliyim..

Ben tɑşındım ɑrtık sol yɑnındɑn.

Kirɑyɑ verebilirsin o boşluğu.

Solun ɑçık olsun..

Herkes bir gideni uğurluyor ömründe.
Kalbinden çıkarıp Aklına kazıyarak..

Biz yabancıyken sevdik birbirimizi.
Can olmuşken ayrıyız..

Yalnızlıkla nikah mı kıydık?
Şiddetli geçimsizlikler yaşıyoruz ama
bir türlü kısmet olmuyor ayrılık..

Varla yok arası oluşuna yenildim.
Her gece yeni bir umutla beklerken seni.
Sensiz yeni bir günün doğuşunu izlemeye yenildim..

Sahi sarkıntılığa girer mi acaba,
ayrılırken gözlerimin sana sulanması..

Bazen Allah kurtarıyor, siz ayrılık sanıyorsunuz..

Ölüm beklemiyor ayrılık geldiği zaman
ve hep gözlerden öpüyor ayrılık gelirken.
Ne olur öpme beni gözlerimden..

Sen benden gideli çok olmuş.
Sadece ben uğurlamaya kıyamamışım..

Gitmişsin ama ayrılamıyorum senden..

Gülmek, gözbebeğindeki hüznü silemez..

Zamanla alışırım dedim,

zamanla alıştığım tek şey zamandı..

Seninle ilgili olan bütün umutlarımı,
kafamdaki mezara gömdüm..

Dönme; terk edilmişliğin kokusu sindi üstüme..

Ayrılık; bir ölüm-kalım, bir de ölen-kalan meselesidir..

En çok yoksulluk sevdi beni,

sonrasında ayrılıklar.

Ve sen terk ettin beni,

sonra masallar..

 

Yeni sözler için -> Takip et: @XKaRaMeLeK38X