Ömrümün ilkbaharında yaşıyorum sonbaharımı
Eylül'ün yirmi beşinci yılında koptu son yaprağım
Veda rüzgârları süpürüyor şimdi sayılı günlerimi
Şizofrenik hayatım intihara sürükledi dünlerimi
Bir mum üfle şimdi bensiz geçireceğin senelere
Dilek ağacına astığım umutlarım terliyor ecele
Ölüm rüzgârları esiyor kapandı tabutumun kapağı
Ezana beş kala çöktü üzerime yatsının karanlığı
13.09.2015
XKaRaMeLeK38X
